Giewont – 14.08.2007

Długa grań Giewontu pozwala rozróżnić trzy najważniejsze wzniesienia: Mały Giewont (1728), Wielki Giewont (1895) oraz Długi Giewont (1867). Zarys Giewontu często kojarzony jest z sylwetką śpiącego rycerza. Jest jednym z najbardziej obleganych tatrzańskich szczytów. To, co Giewont czyni charakterystycznym to 17,5 metrowy metalowy krzyż na jego szczycie (z czego 2,5 metra umieszczone jest w skałach). Wznosi się tam od 19 sierpnia 1901 roku, a zamontowany został przez parafian Zakopanego na pamiątkę 1900 rocznicy Jezusa Chrystusa.
Giewont jest moim pierwszym tatrzańskim szczytem, którego zdobycie dało mi naprawdę ogromną satysfakcję. Od tamtej pory wędrówki po graniach Tatr stały się moją kolejną pasją.
Trasę na szczyt rozpocząłem z Kuźnic, które położone są na wysokości 1010 m. Do pokonania mamy zatem przewyższenie o wys. 885 m. Wydaje się, że to niewiele. Ja wchodziłem bez żadnego wcześniejszego przygotowania w formie jakichkolwiek ćwiczeń. Przez kilka dni po wejściu na szczyt ból mięśni, spowodowany ich zakwaszeniem, był tak silny, że miałem problemy z poruszaniem się. Dlatego zachęcam, aby wcześniej trochę potrenować. Zdobycie szczytu nie powinno sprawić problemu nawet mniej doświadczonym turystom, wszak ja do takich się zaliczałem. Trzeba jednak pamiętać o zasadach panujących w górach, choćby o tej, że z jednego odcinka łańcucha korzysta tylko jedna osoba.

[Pokaz zdjęć]